@article {
author = {, Mousa},
title = {«ثنویت» در کلام و فلسفه / موسی ناظریان‌فر},
journal = {معارف عقلی 11، پاییز 1387},
volume = {3},
number = {3},
pages = {119-},
year  = {2008},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-2126},
eissn = {2981-1708},
doi = {},
abstract = {},
keywords = {},
title_fa = {«ثنویت» در کلام و فلسفه / موسی ناظریان‌فر},
abstract_fa ={ثنویت اصطلاحی کلامی است که در فلسفه نیز کاربرد دارد، این واژه در لغت به معنای دوگانگی است و ثنوی به کسی گفته می شود که به اثنینیت منسوب است. و در اصطلاح متکلمان، عنوانی است برای اعتقادات ثنویه یا اصحاب اثنین،که معتقدند عالم دو آفریننده دارد: یکی نور، که آفریدگار خوبی هاست و دیگری ظلمت که آفریدگار بدی هاست، و هر دو نیز ازلی و قدیم اند. ثنویت در نزد حکمای قدیم یونان و برخی فلاسفه‌ی اروپا عبارت است از دوگانگی روح و جسم و یا جوهر آنها و یا دوگانگی روح و ماده.
این مقاله بر آن است که با بیان انگیزه‌ی گرایش به ثنویت و فرقه های آن، عقائد ثنویه را با ادلة توحید و برهان تمانع و برهان حدوث، ابطال نموده و ضمن تبیین مسئلة شرور، اثبات کند که آفریدگار جهان یکی است و تنها او مدبر امور عالم است.
 },
keywords_fa = {توحید ,شیطان ,شر ,ثنویت ,خیر ,شرک ,نور ,ظلمت ,مجوس ,زردشت. ,},
url = {https://maarefeaqli.nashriyat.ir//node/511},
eprint = {}
}