عرفان اسلامی در یک تقسیم بندی به دو بخش عرفان نظری و عرفان عملی تقسیم می شود. در این نوشتار، با فرق نهادن میان تجربه سالکانه و تجربه عارفانه به تبیین عناصر علم عرفان عملی پرداخته ایم. عناصر عرفان عملی عبارتنداز: عنصرمحتوا، که مشتمل بر چهار امر است: 1. اعمال و احوال قلبی و باطنی 2. مقامات و منازل سلوکی3. طی مقامات و منازل برای وصول به کمال نهایی4. هدف و غایت که عبارت از کمال توحید است ؛ نیز عنصر روش ، شامل تجربه سالکانه و شهود وجدانی و عنصر ترجمه و تعبیر. پس از آن، مقایسه ای میان علمِ عرفان عملی و علمِ اخلاق صورت گرفته است و در پایان، رابطه عرفان عملی و عرفان نظری بررسی شده است.