Ma`rif Aqli

ثنویت اصطلاحی کلامی است که در فلسفه نیز کاربرد دارد، این واژه در لغت به معنای دوگانگی است و ثنوی به کسی گفته می شود که به اثنینیت منسوب است. و در اصطلاح متکلمان، عنوانی است برای اعتقادات ثنویه یا اصحاب اثنین،که معتقدند عالم دو آفریننده دارد: یکی نور، که آفریدگار خوبی هاست و دیگری ظلمت که آفریدگار بدی هاست، و هر دو نیز ازلی و قدیم اند. ثنویت در نزد حکمای قدیم یونان و برخی فلاسفه‌ی اروپا عبارت است از دوگانگی روح و جسم و یا جوهر آنها و یا دوگانگی روح و ماده. این مقاله بر آن است که با بیان انگیزه‌ی گرایش به ثنویت و فرقه های آن، عقائد ثنویه را با ادلة توحید و برهان تمانع و برهان حدوث، ابطال نموده و ضمن تبیین مسئلة شرور، اثبات کند که آفریدگار جهان یکی است و تنها او مدبر امور عالم است.