چکيده
دانش منطق از همان آغاز ورود به عالم اسلام، در ميان فقيهان شافعي مذهب روندي يکنواخت نداشته است؛ گاه با ورودِ تازيانه‌هاي اعتراض بر تارک منطق، اين دانش در نشيب فررفته است و برهه‌اي ديگر، با پشتيباني‌هاي
همه‌جانبه شماري از انديشمندان اين مذهب فقهي كه از وجوب عيني يا کفايي فراگيري اين دانش سخن گفته‌اند، زمينه رشد آن فراهم آمده است. در اين ميان، يکي از فقيهان اين مذهب به نام تقي‌الدين عبدالوهاب سُبكي با ديدگاهي ميانه‌ـ به پندار خويش‌ـ در پي توافق ميان اين دو گروه برآمده است. در اين نوشتار، تلاش مي‌شود پس از گزارش کامل ديدگاه سُبكي و بررسي آن، نااستواري رأي او نمايان گردد.
کليدواژه‌ها
سُبكي، منطق، ابن‌الصلاح، غزالي، فخر رازي.