تقي بوربور اژدري*
جعفر تابان**
رضا كهساري***

چکيده

شفاعت اصلي اعتقادي و يکي از مهم‌ترين بحث‌هاي کلامي ميان شيعه و اهل‌سنت است. هرچند اصل شفاعت به‌روشني در قرآن بيان شده و شفاعت اولياي الهي در آخرت از سوي مفسران مسلمان (شيعه و اهل‌سنت) پذيرفته شده است، اما به اعتقاد گروهي شفاعت فعل خدا و حق اوست و درخواست فعل وي از غير او شرك است؛ آنان از جمله صاحبان تفسير المنار (محمدعبده و رشيدرضا) دراين‌باره شبهه‌هايي مطرح ‌کرده‌اند. مفسران شيعه ازجمله صاحب تفسير تسنيم، آيت‌الله جوادي‌آملي کوشيده‌اند با آيات و قرائن روايي- کلامي به اين شبهه‌ها پاسخ دهند. شفاعت تغييري در ارادۀ الهي نيست، بلکه به اذن او وقوع امري معقول و برپايه دلايل عقلي است. با توجه به مناقشه‌انگيز بودن مسئله شفاعت ميان مسلمانان، توجه به آن ضروري است. هدف اين پژوهش بررسي تطبيقي دو ديدگاه است. نخست شبهه‌ها درباره شفاعت مطرح شده، سپس با تکيه بر تفسير تسنيم با دلايل قرآني، عقلي و روايي پاسخ داده شده ‌است. اين پژوهش به‌شيوه توصيفي- تحليلي، با تکيه بر داده‌هاي کتابخانه‌اي سامان يافته است.

کليدواژه‌ها: تفسير المنار، تفسير تسنيم، تشيع، تسنن، شفاعت.