معارف عقلی

یاد استاد

علامه سیّد جلال الدین آشتیانى در سال 1304 در آشتیان متولد و در سوم فروردین ماه1384 با کوله بارى از اعمال نیک و برجا نهادن میراثى گرانبها از آثار ارزشمند در زمینه فلسفه و عرفان اسلامى، دارفانى را وداع و به دیدار محبوب شتافت.

استاد آشتیانى مصداق کامل همّت، تلاش، بصیرت، فهم عمیق، پژوهش علمى و اخلاص بود. توجه ویژه به معارف اهل بیت (ع)، آراستگى به کسوت روحانیت راستین، تحلّى به کمالات عقلى، تخلق به فضایل اخلاقى، کوشش شبانه روزى در تحقیق، و جستجو در متون علمى، از جمله ویژگیهاى این عالم فرزانه به شمار مى رود.

ایشان در بیش از نیم قرن عمر علمى خویش، کوشید تا زوایاى پنهان فلسفه اسلامى، خصوصاً حکمت متعالیه صدرایى را بازنمایى، و زیباییهاى سنت تعقل در این مرز و بوم را بر تارک علوم جهان به جلوه درآورد. وى که به تعبیر هانرى کربن «ملاصدراى ثانی» است، دهها اثر ارزشمند از خود به یادگار گذاشت و توانست با تصحیح، تعلیق و مقدمه نگارى بر بیش از 33 اثر نفیس در زمینه فلسفه و عرفان اسلامى و احیاى آنها، تحولى شگرف و بنیادین در روند رو به رشد علوم عقلى اسلامى ایجاد کند.

این حکیم متأله در محضر فرزانگانى چون آیت الله العظمى بروجردى، امام خمینى، علامه طباطبایى، علامه میرزا مهدى آشتیانى، آیت الله رفیعى قزوینى و آیت الله میرزا حسن بجنوردى تلمّذ نمود. شاگردان بسیارى نیز در محضر ایشان پرورش یافتند؛ از جمله «ویلیام چیتیک» برجسته ترین مفسر افکار ابن عربى در جهان غرب، که مدتى نزد استاد، فصوص و شروح آن را تلمّذ کرده است.

اینک او چهره از دنیا برگرفته و روى به سوى ملکوت نموده است؛ اما آثار و خدمات وى، راهى پرفروغ را به سوى آینده اى پربارتر گشوده است. خداوند متعال, روح آن بزرگوار را قرین رحمت و مغفرت خود قرار دهد.