در روزگار سرعت و حرکت، علم کلام نیز پابه پای دگرگونی و تکامل دانش های دیگر بشری دست خوش دگرگونی و تغییر می شود. هر مکتب و مذهبی برای جا نماندن از کاروان پویای انسانی، باید عقاید و باورهای خود را همواره بازنگری کند تا به جایگاه راستین آن باورها در کنار باورهای دیگر مکتب ها و مذهب ها آگاهی یابد. برای مثال، اگر در زمانه ای مکتبی نو پدید آید که در برخورد با باورهای مکتب اسلام است، مسلمانان و به ویژه دانشمندان کلامی، نمی توانند در برابر این مکتب نوظهور خاموش بمانند و از خود هیچ واکنشی نشان ندهند؛ زیرا سکوت و سکون یک مکتب در برابر مکتب های مخالف خود به معنای تسلیم در برابر دشمن و پذیرش سستی و ناتوانی از رویارویی با آنان است که این اظهار ناتوانی، ممکن است تمام طرف داران آن مکتب را در حقانیت و درستی آن به تردید اندازد. بنابراین، به حکم عقل و نیز دستور شرع موظف به زدودن هرگونه شک و شبهه از آن باورها هستیم؛ آن هم در زمانه ای که اندیشه شیعی با انبوهی از پرسش های رنگ رنگ از فرنگ آمده و شبهه های خرد و کلان گروهی از سنت ناشناسان روبه روست.
با توجه به نکته پیش گفته، عالمان دین باید مباحث کلامی را به گونه ای جدی پی بگیرند و در این کار افزون بر بهره برداری از آثار کلامی پیشینیان و توجه به آن یادگارهای ارزشمند، به انجام پژوهش های تازه و هماهنگ با نیازهای روز روی آورند، تا علم کلام با این شیوه، گامی به پیش بردارد و از کاروان رشد و بالندگی جا نماند.
پس اگر هر فصل و هر سال به انتشار مجله ها و کتاب های اختصاصی علم کلام بپردازیم، کار بیهوده یا کم بهایی نخواهد بود؛ زیرا اندیشه نوجوان و جوان مسلمان امروز، درگیر مسائل تازه ای است که نیازمند حمایت فکری از سوی اندیشمندان توانای مسلمان می باشد و چنانچه در زمانه ای، این اندیشه های نو و مناسب به فکر و روح جوانان نرسد، زود باشد که آنان در هجوم اندیشه های مخالف و در بازار ترکتازی اندیشه های آراسته اما نامناسب، به پریشانی فکری گرفتار آیند و با ادامه این حالت، به بیماری فکری بی درمانیدچار شوند؛ از این رو، امامان معصوم به پاس داشت جوانان در برابر اندیشه های نادرست مکتب های دیگر سفارش می کردند؛ سفارشی که هنوز هم ادامه دارد.
در راستای عملی شدن این خواسته و سفارش، پاس بانی از مرزهای عقیدتی و کلامی بر دوش حوزه های علمیه قرار گرفته است و هر چه دشمنان بیشتر، و هجوم شان سنگین تر باشد، این وظیفه دشوار تر خواهد بود.
از خدای بزرگ می خواهیم که همه داعیه داران پاس داری از سنگرهای عقیدتی و فکری را به وظایف خود آشنا، و توفیق انجام این وظیفه را هموار سازد.