چکيده
اين تحقيق در پي يافتن ديدگاه اميرمؤمنان(ع) درباره الهي بودن يا مردمي بودن مقام امامت است. برخي معتقدند ديدگاه کنوني شيعه که امام را فرد منصوب از سوي خدا مي‌داند، حتي به استناد منابع شيعي، ارتباطي با ديدگاه امام علي(ع) ندارد؛ اين افراد در پي اثبات اين مطلب هستند که اميرمؤمنان(ع) اعتقادي به الهي‌بودن امامت خويش نداشته و به خصوص حاکميت و امامت سياسي را وابسته به رأي و نظر مردم مي‌دانسته است. ايشان براي تبيين اين امر به برخي رفتارها و سخنان آن حضرت که گاه در منابع شيعي نقل شده است، استناد مي‌کنند.
مقاله پيش‌رو، با بررسي منابع روايي عموماً شيعي بر آن است که اميرمؤمنان(ع) خود و ساير امامان معصوم(ع) را منصوب از سوي خداوند براي هدايت و رهبري سياسي و ديني جامعه مي‌داند. افزون بر اين، معتقد است خداوند ايشان را از نظر آفرينش و تکوين به عنوان واسطه نزول نعمت‌ها قرار داده است.
کليدواژه‌ها
امام علي(ع)، امامت (سياسي، ديني، تکويني)، امامت الهي، نصب الهي امام(ع).